นิทานต้นโอ๊กกับต้นอ้อ

                  เรื่องมีอยู่ว่ามีอยู่เมืองหนึ่งซึ่งเมืองนั้นเป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์มากๆและชาวบ้านแถวนั้นก็ชอบการปลูกต้นไม้เป็นอย่างมากพวกพื้นที่ที่ไม่มีใครอาศัยอยู่พวกเขาก็จะมาปลูกต้นไม้เต็มไปหมดและเขาก็ปลูกต้นไม้เยอะเป็นอย่างมากเหมือนเป็นป่าซึ่งป่าแห่งนั้นก็จะมีลำธารไหลผ่านซึ่งแถวลำธารก็จะมีต้นโอ๊คและก็จะมีต้นอ้อบางต้นอยู่แถวๆลำธารและนกก็จะมาสร้างรังที่ต้นโอ๊คอยู่เป็นประจำ

แต่ที่ป่าแห่งนี้มีข้อเสียอยู่เรื่องนึงก็คือต้นอ้อกับต้นโอ๊คไม่ค่อยเข้ากันได้ดีสักเท่าไหร่เพราะต้นโอ๊คชอบพูดจาไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ใส่ต้นอ้ออย่างเช่นเจ้าเป็นแค่ต้นไม้ต้นเล็กๆจะทำอะไรให้มีประโยชน์ได้แต่ต้นอ้อก็ไม่เคยเก็บมาใส่ใจและยังไม่เคยที่คิดจะว่าร้ายต้นโอ๊คเลยสักครั้ง

แต่ต้นโอ๊คก็ไม่ได้คิดอะไรเลยและยังคงเป็นเหมือนเดิม และเวลาที่ต้นอ้อขอ อะไรต้นโอ๊คก็จะไม่ให้แต่เวลาที่ต้นโอ๊คขออะไรกับต้นอ้อต้นอ้อก็จะให้ทุกอย่างที่เขาต้องการเลยและไม่เคยคิดที่จะต้องการให้ต้นโอ๊คมาตอบแทนเลยสักนิดแต่ต้นโอ๊คก็ไม่ได้สนใจเลยแม้ว่าต้นอ้อจะทำดีกับเขามากเพียงไรเขาก็ไม่เคยที่จะสนใจต้นอ้อเลย

แม้แต่ครั้งเดียว หลายวันต่อมาก็มีพายุที่โหมกระหน่ำมากๆได้พัดมาที่หมู่บ้านแห่งนี้ทุกคนได้เข้าบ้านกันไปหมดพายุอันนั้นได้พัดบ้านของชาวบ้านบางคนไปหลายบ้านแต่ต้นโอ๊คก็ไม่ได้สนใจเลยว่าชาวบ้านจะเป็นอย่างไรบ้างทั้งทั้งที่ชาวบ้านได้ปลูกเขามาเองแท้ๆแต่เขาก็ไม่เคยสนใจชาวบ้านพวกนี้เลยแม้แต่นิดเดียวแต่ต้นอ้อจะเป็นห่วงชาวบ้านถึงแม้ว่าชาวบ้านไม่ได้ปลูกเขามาก็ตามและเขาก็จะถามต้นโอ๊คว่าชาวบ้านเป็นอย่างไรบ้าง

ท่านช่วยมองให้ข้าหน่อยได้หรือไม่ แต่ต้นโอ๊คก็ไม่ยอม ต้นอ้อผิดหวังเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่ยอมพูดออกไปแม้ว่าครอบครัวของเขาจะบอกให้ทำแต่เขาก็ไม่ยอม หลายวันต่อมาพายุก็ยังโหมกระหน่ำเป็นอย่างมากจนต้นไม้หลายต้นในป่าเริ่มที่จะล้มลงเพราะสายลมที่พัดกระหน่ำเป็นอย่างมากแต่ต้นโอ๊กกับต้นอ้อก็ยังไม่ได้รู้อะไรมาก จนมีอยู่มาวันหนึ่งต้นโอ๊คได้ถูกโค่นลง

เพราะพายุที่โหมกระหน่ำแต่ต้นอ้อก็ไม่ได้เป็นอะไรเลย ต้นโอ๊กโกรธเป็นอย่างมากเพราะเขานั้นล้มลงแต่ต้นอ้อไม่ได้ล้มลงเลยต้นโอ๊คจึงถามต้นอ้อว่า เจ้าต้นอ้อเจ้าเป็นเพียงแค่ต้นไม้ต้นเล็กๆที่อาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้แต่ถ้าเป็นถึงต้นโอ๊กที่ยิ่งใหญ่ในป่าแห่งนี้ที่ ตั้งอยู่ใกล้ๆริมน้ำ

แต่ข้ากับถูกโค่นลงแต่เจ้าอยู่ใกล้กว่าข้าอีกทำไมข้าถึงถูกโค่นแต่เจ้ากลับไม่ถูกโค่นโดยพายุโหมกระหน่ำเจ้าควรที่จะถูกโคนก่อนด้วยซ้ำไปแต่ตอนนี้ข้ากลับถูกโคนก่อนเพราะอะไรกันเจ้าถึงไม่ได้ล้มลงแบบข้าต้นอ้อจึงตอบไปว่าท่านน่ะเป็นต้นไม้ที่ลำตัวแข็งเป็นอย่างมากจึงถูกลมที่พัดกระหน่ำโค่นล้มได้อย่างง่ายดายแต่ข้าเป็นต้นอ้อที่อ่อนบางซึ่งข้าจะพัดไปตามสายลมข้าจึงไม่ได้เป็นอันตราย 

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ที่อ่อนโยนสามารถรอดได้นานกว่าผู้ที่แข็งกร้าว 

 

ขอบคุณผู้ให้การสนับสนุนโดย  เว็บพนันออนไลน์

เรื่องนี้ถูกเขียนใน นิทาน และติดป้ายกำกับ , คั่นหน้า ลิงก์ถาวร